Βιβλιοπαρουσίαση: "RED"

Σπάνια ξεκινάω ανάρτηση με εικόνες. Όμως, όπως θα υποστήριζε ο πρωταγωνιστής του έργου, οι εικόνες είναι σαν ένα χώρο που πάλλεται, που είναι ζωντανός. Δηλαδή οι δικές του εικόνες, οι ζωγραφιές του. Να τος. Τις κοιτάζει, τις επεξεργάζεται ώρες ολόκληρες, έως ότου μπορεί να προσθέσει την παραμικρή πινελιά. Γιατί οι δημιουργίες του είναι μεν ζωντανές, αλλά εύθραυστες. Δεν μπορεί να τις μεταχειρίζεται άψυχα, σαν αντικείμενα προς πώληση, προς διακόσμηση-πάνω-από-το-τζάκι.

"Μας κοροϊδεύεις, έτσι;" Αυτό δεν είπατε; Gotcha.

Ο κύριος της φωτογραφίας ονομάζεται Mark Rothko. Είναι βέβαια ένας ηθοποιός που τον υποδύεται, αλλά και στο έργο Mark Rothko ονομάζεται. Αναφέρομαι βέβαια στο περίφημο θεατρικό έργο - αριστούργημα κατ' εμέ - "Red" του John Logan. Πολυβραβευμένο και δικαίως. Στο έργο αυτό πρωταγωνιστής ο - πραγματικός - ζωγράφος Mark Rothko. Ένας πρωτοπόρος του μεταπολεμικού αμερικάνικου αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Λιανά: Ένας εκπρόσωπος του ρεύματος, σύμφωνα με το οποίο η έκφραση του εσωτερικού κόσμου μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο. Με απλό χρώμα σε καμβά. Με τυχαίες πινελιές. Με οργισμένες μολυβιές. Με οτιδήποτε πάνω σε καμβά, αλλά να είναι έκφραση, συναίσθημα, αναπαράσταση της ψυχοσύνθεσης του ζωγράφου.
 Ο κύριος Rothko λοιπόν ζωγραφίζει με χρώμα, με συνδυασμούς χρωμάτων, ότι νιώθει. Και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Εδώ ξεκινάει το σενάριο του έργου μας. Του ζητάνε από ένα εστιατόριο να ζωγραφίσει πίνακες, με αμοιβή βέβαια. Και αυτός αποφασίζει να προσλάβει έναν βοηθό ονόματι Ken (φανταστικό πρόσωπο). Ο Ken είναι ζωγράφος νεαρής ηλικίας. Όταν μπαίνει για πρώτη φορά στο στούντιο του Rothko, αυτός του δείχνει έναν καμβά, έναν φανταστικό καμβά προς την μεριά του κοινού, και τον ρωτάει τι βλέπει. Απάντηση : Κόκκινο. Σαν αυτόν της εικόνας. "Σου αρέσει;" ξαναρωτάει ο Rothko. "Ναι" απαντάει. Και ο Rothko τα παίρνει. "Όλα αρέσουν σε όλους σήμερα!!". Η πρώτη επαφή, που λένε.
  Και όμως, ο Rothko αποτελεί έναν πραγματικό δάσκαλο για τον Ken. Δάσκαλο τέχνης πέραν της παραδοσιακής έννοιας, οι ιδιορρυθμίες του σίγουρα τον κάνουν έναν δάσκαλο ζωής, γιατί η τέχνη είναι για αυτόν συνώνυμη με την ζωή: πρέπει και τα δύο να τα ζεις. Την τέχνη του συγκεκριμένα, την θεωρεί ιερή. Αιώνια. Αθάνατη. Μια αναλαμπή της ανθρώπινης υπόστασης σε καμβά. Οι γραμμές του, η λογική, τοποθετούν το συναίσθημα, το χρώμα, σε τάξη. Και μόνο η θέα ενός πίνακα του προκαλεί δέος. Το είναι σου ανατριχιάζει.

 Παρόλα αυτά, ο Rothko είναι γέρος. Θυμάται τα παλιά, πώς οι αφηρημένοι εξπρεσιονιστές κατατρόπωσαν τους κυβιστές. Σιχαίνεται τους "πουλημένους" καλλιτέχνες, και την υψηλή τάξη που θεωρεί την τέχνη αντικείμενο πώλησης και επίδειξης. Σιχαίνεται την σύγχρονη ζωή, που όλα είναι "ωραία". Πού πήγαν όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα;;; Επίσης, δεν αποδέχεται ότι καινούργια κινήματα , όπως η Ποπ Άρτ, απειλούν αυτόν, θεωρεί ότι υπολείπονται σοβαρότητας και νιώθει να τον πνίγουν. Όμως, το κυριότερο, φοβάται το "μαύρο", τον θάνατο. Φοβάται κυρίως ότι θα καταπνίξει την τέχνη του, την ζωή του, την ελπίδα του, το "κόκκινο" όπως λέει. 
 Ο Ken, από την άλλη, στην αρχή είναι λίγο μαλθακός, κλασσικός τελειόφοιτος ζωγράφος. Έχει βιώσει τραγικά συμβάντα στην ζωή του, αλλά συνεχίζει να ζει φυσιολογικά. Ο Rothko όμως σύντομα τον μυεί στην ουσία της τέχνης, τον μαθαίνει να ζει για να εκτιμά την τέχνη. Όσο μαθαίνει, τόσο αρχίζει να αντιπαρατίθεται στον δάσκαλο του, ωριμάζει, με αποτέλεσμα κάποιες από τις πιο συγκλονιστικές πνευματικές συγκρούσεις που έχω ποτέ διαβάσει. Και στο τέλος.....
  Όλα ανατρέπονται. ΔΕΝ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!! Δεν θα σας χαλάσω την μαγεία, να το διαβάσετε μόνοι σας!

Εμένα πάντως με συνεπήρε. Είναι ένα έργο τρομερό, που σε κρατάει καθηλωμένο στην καρέκλα σου. Είναι ένα μάθημα στην ζωή, όντως, αλλά όχι ένα στατικό μάθημα, σαν κήρυγμα μπλα μπλα μπλα. Σφύζει από ενέργεια, μια ενέργεια που μπαίνει στα σωθικά σου και τα μετακινεί διαρκώς. Είναι μεστό από πρωτοτυπίες, θεατρικές, λογοτεχνικές, φιλοσοφικές. Και φυσικά συνθέτει μοναδικά την ψυχοσύνθεση των ηρώων του. Ειδικά για τον Rothko, μας αφήνει να έχουμε μια ματιά στην ψυχοσύνθεση - τρέλα μιας πραγματικής καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας. Διότι χρειάζεται μια δόση τρέλας για να μπορείς πραγματικά να ζεις σε έναν κόσμο που έχει συνηθίσει το καθημερινό, το φυσιολογικό, το χαλαρά-βρε-αδερφέ, και δεν λέει να κουνηθεί από την θέση του. Μόνο έτσι μπορείς να τον ταρακουνήσεις, για να ξυπνήσει!!

Αυτά για την ώρα. Ενθουσιάστηκα, ε; Άμα ενθουσιαστήκατε και εσείς, μπορείτε να το βρείτε το έργο σε pdf στο γοογλε. Απλά ψάξτε "red john logan script pdf". Και.... καλό διάβασμα!!!