Αχ....! Ολυμπιακοί Αγώνες ! Έπειτα από 4 χρόνια αναμονής, τώρα μόλις βρισκόμαστε αμέσως μετά από την 30η διοργάνωση αυτού του σημαντικότατου για όλη την ανθρωπότητα γεγονός, το οποίο έχει ως στόχο την ένωση όλων των εθνών και την επίτευξη της ειρήνης σε όλο τον κόσμο.... όπως δηλαδή το είχε φανταστεί ο Πιέρ ντε Κουπερτέν το 1896. Παρακάτω θα κάνω μια γενική επισκόπηση των όσων έχουν συμβεί μέχρι στιγμής, καθώς και μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, για να... μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι! Άλλωστε, αν δεν τα κάνουμε αυτά τα αφιερώματα σε τέτοια σημαντικά γεγονότα, και μάλιστα με τόσο σημαντικό αντίκτυπο στην ελληνική ιστορία.... πότε θα τα κάναμε;;;
Ας αρχίσουμε με μια αναδρομή: Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν στην Ολυμπία. Γνωστόν. Όμως πότε; Σύμφωνα με πηγές, το 776 π.Χ. Σίγουρα αγώνες γίνονταν εκεί και νωρίτερα, όχι όμως ολυμπιακοί. Ένα είναι σίγουρο: στην αρχή δεν αποτελούσαν ένα πανελλήνιο γεγονός, αλλά μάλλον ένα τοπικό δρώμενο της Ηλείας , με θρησκευτική σημασία (γίνονταν προς τιμήν του μυθικού βασιλιά Πέλοπα), και ένα μόνο αγώνισμα, την αρματοδρομία. Το 776 π.Χ. όμως κάτι άλλαξε. Ο τότε βασιλιάς της Ηλείας Ίφιτος είχε μια παράτολμη ιδέα: να αναδιοργανώσει τους αγώνες και να τους μετατρέψει σε "ιερούς" πανελληνίους αγώνες, προς τιμήν του Ολύμπιου Δία, καθώς στην Ολυμπία βρισκόταν ο περίφημος ναός του. Με αυτήν την πρόφαση ζήτησε από τους πολεμίους της, Σπάρτη και Πίσσα, την πασίγνωστη "ιερή εκεχειρία", δηλαδή τον σταματημό του πολέμου για την ειρηνική διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Το σχέδιο του "πονηρούλη" Ίφιτου πέτυχε: η ειρήνη συνάχθηκε, οι αγώνες διοργανώθηκαν με απόλυτη επιτυχία, και ας αποτελούνταν από μόνο ένα άθλημα, τον δρόμο σταδίου (που αντικατέστησε τις αρματοδρομίες), αλλά, το κυριότερο, άφησε μια κληρονομιά χιλιάδων ετών στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Μετά όμως από την χρονιά - ορόσημο αυτή, το γεγονός αυτό άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Άρχισαν να συμμετέχουν περισσότερες πόλεις, περισσότερα αθλήματα, περισσότερη φήμη. Διοργανώθηκαν το σωματείο των ελλανοδικών, ειδικές τελετές, αγώνες κηρύκων, ποιητών, χωρίς, παρόλα αυτά, να αλλάζει η κεντρική ιδέα των Αγώνων: παύση της βίας, αρχή της του σώματος αθλοπαιδείας (χεχε, δικό μου λογοπαίγνιο, μην το αναζητήσετε). Και φυσικά, η ευγενής άμιλλα, το πνεύμα του ειρηνικού και δίκαιου συναγωνισμού, ο οποίος δεν προσφέρει υλικά πλούτη ( όπως ο σημερινός), αλλά μόνο ένα στεφάνι ελιάς, το οποίο όμως στιγμάτιζε ενδόξως τους αθλητές για αιώνες αργότερα.
Το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων άντεξε φυσικά στον χρόνο. Πάνω από 200 Ολυμπιάδες διοργανώθηκαν μέχρι το 393 μ.Χ., όπου ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τους απαγόρευσε, λόγω της σαφούς παγανιστικής σημασίας τους. Δυστυχώς, μαζί με τις παγανιστικές πρακτικές, χάθηκε και το Ολυμπιακό Πνεύμα.....
Για πάντα; Όχι βέβαια. Στην Ελλάδα έμελλε να ξαναεμφανιστεί, όταν, στα μέσα του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της Α. Ολυμπίας. Το ενδιαφέρον ήταν αμέσως μεγάλο παγκοσμίως. Πρώτος ο Έλληνας λόγιος Μηνάς Μηνωίδης πρότεινε την αναβίωση τους. Το θέμα επί σκηνής το έφερε, παρόλα αυτά, στο προσκήνιο ο Γάλλος βαρώνος Πιέρ ντε Κουπερτέν, όταν παρατήρησε τόσο την έλλειψη αθλητικής διαπαιδαγώγησις των νέων όσο και την ανάγκη για ομόνοια μεταξύ των εθνών. Παρουσίασε τις ιδέες του στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, σε διεθνές κοινό, και τότε έγινε η έκρηξη: οι ιδέες του έγιναν με χαρά ευπρόσδεκτες, δημιουργήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, και αποφασίστηκε η Αθήνα ως η πόλη αναβίωσης για το έτος 1896 παρακαλώ... Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, ή μήπως όχι;
Το όραμα του Κουπερτέν για παγκόσμια ειρήνη πραγματοποιήθηκε;;; ΒΛΕΠΕ Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Για ευγενή άμιλλα και άθληση των νέων;;; ΒΛΕΠΕ Ντόπινγκ. Φέτος όμως; Η ειρήνη πλησίασε;; Θα αποφασίσετε μόνοι σας με τα παρακάτω.
Εδώ περνάμε στην φετινή Ολυμπιάδα.
Η 30η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων είχε και αυτή τα προβληματάκια της στην αρχή. Πόσοι αθλητές αποκλείστηκαν για ρατσιστική συμπεριφορά (και όχι μόνο η γνωστή και ονόματα-δεν-λέμε); Πόσοι πιάστηκαν για ντόμπινγκ;;; (Μην με ρωτάτε, δεν τους μέτρησα.)
Λογικό βέβαια να έχουμε προβλήματα. Δεν ήμαστε και αρχαίοι Έλληνες "εκεχειρία-πάνω-από-όλα" (δυστυχώς). Αλλά το φετινό κλίμα των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες νομίζω ότι έκαναν μια προσπάθεια να φέρουν τους πολιτισμούς κοντά, κάτι που φάνηκε από τις τελετές Έναρξης - Λήξης. Χωρίς βέβαια να εννοώ ότι οι άλλοι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν το προσπάθησαν και, ενίοτε, κατάφεραν, αλλά οι Άγγλοι έκαναν κάτι, κατά την γνώμη μου, πανέξυπνο: μετέτρεψαν την έλλειψη ιστορίας, την αδυναμία τους , σε δύο τελετές που μιλούσαν τις παγκόσμιες γλώσσες: την μουσική, την εικόνα, τα συναισθήματα, το χιούμορ (Βλέπε, βουβό χιούμορ του Ρόουαν Άτκινσον), αλλά και ασχολιόντουσαν με επίκαιρα θέματα, όπως τα social media. Και όλα αυτά, σε αγγλικό πακέτο, με ένα άγγιγμα Αγγλίας. Πανέξυπνο, και ας έσπευσε ο ελληνικός τύπος να κακολογήσει κάθε στιγμή και λεπτό των τελετών (μάλλον περισσότερο ως εκδίκηση στην άσχημη κριτική των Άγγλων για τους δικούς μας Ολυμπιακούς, αλλά έτσι δεν έδειξαν ίχνος πολιτισμού και υπέπεσαν στην ίδια κατάσταση! Αφήστε που οι δικές μας τελετές είχαν τελείως διαφορετικό στυλ- περισσότερο ιστορικό και καλλιτεχνικό- οπότε πώς να τις συγκρίνεις;). Το ίδιο έξυπνος ήταν ο "βωμός", τα ειρηνικά τραγούδια ( στιλ Τζόν Λέννον) και πολλές άλλες στιγμές, και ακόμα και αν υπήρχαν στιγμές που δεν μου άρεσαν, έτσι είναι η Αγγλία: ή την αποδέχεσαι ή χάνεις όλες τις καλές πλευρές της. Η ίδια λογική δηλαδή με την Ελλάδα!!
Αλλά όχι μόνο οι τελετές Έναρξης/Λήξης ήταν ένας θρίαμβος για την ειρήνη, αλλά και οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Φέτος υπήρξαν πολλές στιγμές εντελώς ανθρώπινες, όπως η πρώτη στα χρονικά συμμετοχή ανάπηρου ανθρώπου (ο Πιστόριους, που αποδείχθηκε ισάξιος με πολλούς αντιπάλους του), αλλά και οι πανανθρώπινες στιγμές που οι Ολυμπιονίκες δάκρυζαν από χαρά και ευχαριστούσαν όλους όσους τους στήριξαν στην ζωή τους.
Τέλος, ειδική μνεία αξίζει σε ΌΛΟΥΣ τους Έλληνες αθλητές, οι οποίοι κατάφεραν και ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια και έβγαλαν την πατρίδα μας ασπροπρόσωποι και περήφανοι καθώς έβγαιναν πρώτοι στην τελετή λήξης. Οι Έλληνες αθλητές φέτος αποτέλεσαν υπόδειγμα ευγενούς άμιλλας και θέλησης, γι' αυτό και πάλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε ΟΛΟΥΣ τους, ανεξαρτήτως θέσης ή μεταλλείου.
Όμως, πριν τελειώσουμε, κάτι που μου διέφυγε. Παρόλο το χαρμόσυνο κλίμα των φετινών Ολυμπιακών, υπήρξε ένα γεγονός που θεώρησα απαράδεκτο. Κατά την διάρκεια των Αγώνων, διάβασα για νέες μάχες στη Συρία, για την ακρίβεια για την εισβολή κυβερνητικών στρατευμάτων σε ένα φρούριο των επαναστατών . Ενώ όλος ο κόσμος γιόρταζε την ειρήνη, κάποιες μάνες μάλλον έκλαιγαν για τα παιδιά τους. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Κανείς δεν έχει αυτό το δίκαιο γενικά, πόσο μάλλον σε μια τέτοια προσπάθεια ειρήνης όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. ΚΑΝΕΙΣ.
Κλείνω λοιπόν αυτήν την ανάρτηση- αφιέρωμα στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και στο τι αντιπροσωπεύουν γενικά. Ελπίζω, διαβάζοντας την, να αναρωτηθείτε κατά πόσο ο κόσμος είναι έτοιμος για πραγματική ειρήνη, και πώς θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο στην ζωή μας, με ή χωρίς Ολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί βασικό βήμα είναι να αλλάξουν πρώτα οι άνθρωποι, και μετά θα έρθει η ειρήνη.
Και πάλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλη την ελληνική αποστολή!!! Επόμενη ανάρτηση: ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ!!!!
Ας αρχίσουμε με μια αναδρομή: Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν στην Ολυμπία. Γνωστόν. Όμως πότε; Σύμφωνα με πηγές, το 776 π.Χ. Σίγουρα αγώνες γίνονταν εκεί και νωρίτερα, όχι όμως ολυμπιακοί. Ένα είναι σίγουρο: στην αρχή δεν αποτελούσαν ένα πανελλήνιο γεγονός, αλλά μάλλον ένα τοπικό δρώμενο της Ηλείας , με θρησκευτική σημασία (γίνονταν προς τιμήν του μυθικού βασιλιά Πέλοπα), και ένα μόνο αγώνισμα, την αρματοδρομία. Το 776 π.Χ. όμως κάτι άλλαξε. Ο τότε βασιλιάς της Ηλείας Ίφιτος είχε μια παράτολμη ιδέα: να αναδιοργανώσει τους αγώνες και να τους μετατρέψει σε "ιερούς" πανελληνίους αγώνες, προς τιμήν του Ολύμπιου Δία, καθώς στην Ολυμπία βρισκόταν ο περίφημος ναός του. Με αυτήν την πρόφαση ζήτησε από τους πολεμίους της, Σπάρτη και Πίσσα, την πασίγνωστη "ιερή εκεχειρία", δηλαδή τον σταματημό του πολέμου για την ειρηνική διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Το σχέδιο του "πονηρούλη" Ίφιτου πέτυχε: η ειρήνη συνάχθηκε, οι αγώνες διοργανώθηκαν με απόλυτη επιτυχία, και ας αποτελούνταν από μόνο ένα άθλημα, τον δρόμο σταδίου (που αντικατέστησε τις αρματοδρομίες), αλλά, το κυριότερο, άφησε μια κληρονομιά χιλιάδων ετών στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Μετά όμως από την χρονιά - ορόσημο αυτή, το γεγονός αυτό άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Άρχισαν να συμμετέχουν περισσότερες πόλεις, περισσότερα αθλήματα, περισσότερη φήμη. Διοργανώθηκαν το σωματείο των ελλανοδικών, ειδικές τελετές, αγώνες κηρύκων, ποιητών, χωρίς, παρόλα αυτά, να αλλάζει η κεντρική ιδέα των Αγώνων: παύση της βίας, αρχή της του σώματος αθλοπαιδείας (χεχε, δικό μου λογοπαίγνιο, μην το αναζητήσετε). Και φυσικά, η ευγενής άμιλλα, το πνεύμα του ειρηνικού και δίκαιου συναγωνισμού, ο οποίος δεν προσφέρει υλικά πλούτη ( όπως ο σημερινός), αλλά μόνο ένα στεφάνι ελιάς, το οποίο όμως στιγμάτιζε ενδόξως τους αθλητές για αιώνες αργότερα.
Το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων άντεξε φυσικά στον χρόνο. Πάνω από 200 Ολυμπιάδες διοργανώθηκαν μέχρι το 393 μ.Χ., όπου ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τους απαγόρευσε, λόγω της σαφούς παγανιστικής σημασίας τους. Δυστυχώς, μαζί με τις παγανιστικές πρακτικές, χάθηκε και το Ολυμπιακό Πνεύμα.....
Για πάντα; Όχι βέβαια. Στην Ελλάδα έμελλε να ξαναεμφανιστεί, όταν, στα μέσα του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της Α. Ολυμπίας. Το ενδιαφέρον ήταν αμέσως μεγάλο παγκοσμίως. Πρώτος ο Έλληνας λόγιος Μηνάς Μηνωίδης πρότεινε την αναβίωση τους. Το θέμα επί σκηνής το έφερε, παρόλα αυτά, στο προσκήνιο ο Γάλλος βαρώνος Πιέρ ντε Κουπερτέν, όταν παρατήρησε τόσο την έλλειψη αθλητικής διαπαιδαγώγησις των νέων όσο και την ανάγκη για ομόνοια μεταξύ των εθνών. Παρουσίασε τις ιδέες του στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, σε διεθνές κοινό, και τότε έγινε η έκρηξη: οι ιδέες του έγιναν με χαρά ευπρόσδεκτες, δημιουργήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, και αποφασίστηκε η Αθήνα ως η πόλη αναβίωσης για το έτος 1896 παρακαλώ... Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, ή μήπως όχι;
Το όραμα του Κουπερτέν για παγκόσμια ειρήνη πραγματοποιήθηκε;;; ΒΛΕΠΕ Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Για ευγενή άμιλλα και άθληση των νέων;;; ΒΛΕΠΕ Ντόπινγκ. Φέτος όμως; Η ειρήνη πλησίασε;; Θα αποφασίσετε μόνοι σας με τα παρακάτω.
Εδώ περνάμε στην φετινή Ολυμπιάδα.
Η 30η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων είχε και αυτή τα προβληματάκια της στην αρχή. Πόσοι αθλητές αποκλείστηκαν για ρατσιστική συμπεριφορά (και όχι μόνο η γνωστή και ονόματα-δεν-λέμε); Πόσοι πιάστηκαν για ντόμπινγκ;;; (Μην με ρωτάτε, δεν τους μέτρησα.)
Λογικό βέβαια να έχουμε προβλήματα. Δεν ήμαστε και αρχαίοι Έλληνες "εκεχειρία-πάνω-από-όλα" (δυστυχώς). Αλλά το φετινό κλίμα των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες νομίζω ότι έκαναν μια προσπάθεια να φέρουν τους πολιτισμούς κοντά, κάτι που φάνηκε από τις τελετές Έναρξης - Λήξης. Χωρίς βέβαια να εννοώ ότι οι άλλοι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν το προσπάθησαν και, ενίοτε, κατάφεραν, αλλά οι Άγγλοι έκαναν κάτι, κατά την γνώμη μου, πανέξυπνο: μετέτρεψαν την έλλειψη ιστορίας, την αδυναμία τους , σε δύο τελετές που μιλούσαν τις παγκόσμιες γλώσσες: την μουσική, την εικόνα, τα συναισθήματα, το χιούμορ (Βλέπε, βουβό χιούμορ του Ρόουαν Άτκινσον), αλλά και ασχολιόντουσαν με επίκαιρα θέματα, όπως τα social media. Και όλα αυτά, σε αγγλικό πακέτο, με ένα άγγιγμα Αγγλίας. Πανέξυπνο, και ας έσπευσε ο ελληνικός τύπος να κακολογήσει κάθε στιγμή και λεπτό των τελετών (μάλλον περισσότερο ως εκδίκηση στην άσχημη κριτική των Άγγλων για τους δικούς μας Ολυμπιακούς, αλλά έτσι δεν έδειξαν ίχνος πολιτισμού και υπέπεσαν στην ίδια κατάσταση! Αφήστε που οι δικές μας τελετές είχαν τελείως διαφορετικό στυλ- περισσότερο ιστορικό και καλλιτεχνικό- οπότε πώς να τις συγκρίνεις;). Το ίδιο έξυπνος ήταν ο "βωμός", τα ειρηνικά τραγούδια ( στιλ Τζόν Λέννον) και πολλές άλλες στιγμές, και ακόμα και αν υπήρχαν στιγμές που δεν μου άρεσαν, έτσι είναι η Αγγλία: ή την αποδέχεσαι ή χάνεις όλες τις καλές πλευρές της. Η ίδια λογική δηλαδή με την Ελλάδα!!
Αλλά όχι μόνο οι τελετές Έναρξης/Λήξης ήταν ένας θρίαμβος για την ειρήνη, αλλά και οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Φέτος υπήρξαν πολλές στιγμές εντελώς ανθρώπινες, όπως η πρώτη στα χρονικά συμμετοχή ανάπηρου ανθρώπου (ο Πιστόριους, που αποδείχθηκε ισάξιος με πολλούς αντιπάλους του), αλλά και οι πανανθρώπινες στιγμές που οι Ολυμπιονίκες δάκρυζαν από χαρά και ευχαριστούσαν όλους όσους τους στήριξαν στην ζωή τους.
Τέλος, ειδική μνεία αξίζει σε ΌΛΟΥΣ τους Έλληνες αθλητές, οι οποίοι κατάφεραν και ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια και έβγαλαν την πατρίδα μας ασπροπρόσωποι και περήφανοι καθώς έβγαιναν πρώτοι στην τελετή λήξης. Οι Έλληνες αθλητές φέτος αποτέλεσαν υπόδειγμα ευγενούς άμιλλας και θέλησης, γι' αυτό και πάλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε ΟΛΟΥΣ τους, ανεξαρτήτως θέσης ή μεταλλείου.
Όμως, πριν τελειώσουμε, κάτι που μου διέφυγε. Παρόλο το χαρμόσυνο κλίμα των φετινών Ολυμπιακών, υπήρξε ένα γεγονός που θεώρησα απαράδεκτο. Κατά την διάρκεια των Αγώνων, διάβασα για νέες μάχες στη Συρία, για την ακρίβεια για την εισβολή κυβερνητικών στρατευμάτων σε ένα φρούριο των επαναστατών . Ενώ όλος ο κόσμος γιόρταζε την ειρήνη, κάποιες μάνες μάλλον έκλαιγαν για τα παιδιά τους. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Κανείς δεν έχει αυτό το δίκαιο γενικά, πόσο μάλλον σε μια τέτοια προσπάθεια ειρήνης όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. ΚΑΝΕΙΣ.
Κλείνω λοιπόν αυτήν την ανάρτηση- αφιέρωμα στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και στο τι αντιπροσωπεύουν γενικά. Ελπίζω, διαβάζοντας την, να αναρωτηθείτε κατά πόσο ο κόσμος είναι έτοιμος για πραγματική ειρήνη, και πώς θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο στην ζωή μας, με ή χωρίς Ολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί βασικό βήμα είναι να αλλάξουν πρώτα οι άνθρωποι, και μετά θα έρθει η ειρήνη.
Και πάλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλη την ελληνική αποστολή!!! Επόμενη ανάρτηση: ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ!!!!
