Ευτυχισμένο 2014!!!!

Αγαπητοί αναγνώστες, 
Το Pallini Students σας εύχεται ένα
Χαρούμενο, ελπιδοφόρο 2014, που θα φέρει ειρήνη στις καρδιές μας και ευτυχία στις ψυχές μας! Επίσης, ευχόμαστε στο μπλόγκ μας περισσότερη δράση, περισσότερες αναρτήσεις, και λιγότερη τεμπελιά στους συντελεστές του!!!


Αναρτήσεις αναμένονται εντός των ημερών!!!

Θέσεις, αντιθέσεις, δράσεις, αντιδράσεις...... (ή Σηκωθείτε, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!)

 Με αυτές τις έξι κόμμα πέντε λέξεις συνοψίζεται γενικά η Ελλάδα των τελευταίων δύο μηνών (ίσως και γενικότερα η Ελλάδα μετά το 2008, αλλά έχε χάρη που δεν είχαμε μπλόγκ το 2008). Ω ναι. Τόσος χωρισμός, τόση διχόνοια δεν έχει υπάρξει σε αυτή την χώρα....εμ....όχι και ποτέ ξανά .... τουλάχιστον για μια δεκαετία! Και να που μέσα σε δύο μήνες όλα κυλάνε τόσο ραγδαία που πρέπει όλοι να αλυσοδενόμαστε με τις τηλεοράσεις όπου και να πηγαίνουμε για να μην χάνουμε τις εξελίξεις! Μόνο ένα πράγμα δεν προχωράει (ούτε καν σέρνεται) αυτό το διάστημα, ούτο δε εστί.... 

[χτυπάνε τα τύμπανα της κρίσεως]

....η εκπαίδευση!! Αυτή εξάλλου μου παρέδωσε έμμεσα την αφορμή για την ανάρτηση αυτή. Γιατί μέσω της εκπαίδευσης έζησα τον προηγούμενο καιρό την απόλυτη τρέλα, για να μην την χαρακτηρίσω αυτοκαταστροφική τάση, της ελληνικής κοινωνίας, έστω και σε μικρογραφία τύπου Νέα-Υόρκη-σε-γυάλα-με-ψεύτικο-χιόνι. 
  Και ναι, χρησιμοποίησα την λέξη αυτοκαταστροφή. Λέξη που σίγουρα προκαλεί και θα προκαλέσει αντιδράσεις (όπως προμηνύει ο τίτλος), αλλά τι να κάνουμε; Η αλήθεια λέγεται και πρέπει να λέγεται, αλλά και να αιτιολογείται. Παρόμοια θα πράξω και εγώ.

Η ιστορία άρχισε τον προπροηγούμενο μήνα με τις απεργίες των καθηγητών. Εντάξει. Λογικό μας φάνηκε. Οι καθηγητές αντιμετώπιζαν προβλήματα και έπρεπε να τα γνωστοποιήσουν. Δεν θα ήταν εξάλλου λογικό να υπομένει ο οποιοσδήποτε τέτοιες πιέσεις. Άσχετα αν μετά παραλάβαμε ένα μήνυμα της ΟΛΜΕ που το οποίο με εξέπληξε αρνητικά, καθώς αντί να συγκεκριμενοποιεί τα αιτήματα και να προτείνει τρόπους αντιμετώπισης των μέτρων, δραματοποιούσε τα γεγονότα ,όχι ότι δεν έχουν ήδη πάρει δραματικές διαστάσεις, όμως η ΟΛΜΕ δεν έμενε στην πραγματικότητα, αλλά κήρυττε ότι το κράτος προσπαθεί να μας μετατρέψει, την μελλοντική γενιά, σε απλούς "υπαλληλάκους"
 (ενώ το κράτος συνεχίζει να απολύει εργαζομένους...). From a parallel universe, as we say......... 

Αλλά ενώ στο "μανιφέστο" ιδιοφυΐας της ΟΛΜΕ δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία (εξάλλου δεν με έσπρωξε κανείς να το αποδεχτώ, ούτε να το διαβάσω καν), μετά της λήξεως της απεργίας των καθηγητών, Τετάρτη πρωί, το ενθυμούμαι ως τώρα, με μια υποψία νυχτερινής υγρασίας ακόμα να πλανάται στον αέρα, φτάνω στο σχολείο μου....
               

Αντικρίζω αυτό το θέαμα και ένα πανό έναντι της χούντας του Φράνκο (τρόπος του λέγειν). Ωχ.
 Ήδη κάποιοι με πλησιάζουν. Κατάληψη, λένε. Προσπαθούν να με πείσουν να συμμετάσχω με ένα ισχυρό ΝΑΙ στον αγώνα κατά της καταπίεσης, κατά της "δικτατορίας" της κυβέρνησης, κατά της "βίας", του φασισμού, των απολύσεων των καθηγητών και του Νέου Λυκείου. "Πρέπει να παλέψουμε", λένε " να κάνουμε αλληλεγγύη". Κατά βάση πολλά λόγια λένε.

Εγώ όπως θα καταλάβατε ήμουν από την αρχή εναντιωματικός σε μια κατάληψη, προσωπικά επειδή συνήθως το αίτημα είναι η στρογγυλή τυρόπιτα που δεν ξέρεις από ποια γωνία να αρχίσεις. Αλλά με αυτά τα βαρύγδουπα αιτήματα κάπως λύγισα. Μήπως θα είχε αντίκτυπο η φωνή μας; Μήπως έτσι είναι μια σωστή επανάσταση;

Επανάσταση. Ο λόγος που άρχισα αυτή την ανάρτηση εξ αρχής. Είχα, μέχρι την ημέρα αυτή της κατάληψης την φιλοσοφική απορία, πώς επαναστατείς πιο σωστά, πιο ηθικά, πιο πραγματικά τέλος πάντων. Γιατί ο καιρός μας είναι καιρός επανάστασης. Όχι ντε και σώνει τύπου Γαλλικής Επανάστασης. Δεν είναι τέτοιου τύπου η περίπτωση μας και ούτε χρειάζεται τέτοια βίαια αντιμετώπιση. Αλλά μιας κοινωνικής επανάστασης έναντι σε όσα επιμένουν να προσπαθούν να ρίξουν το ηθικό των Ελλήνων. 

Και οι διαδηλώσεις και οι πορείες και οι καταλήψεις κακές δεν είναι, προς Θεού. Πόσες φορές στο παρελθόν δεν έχουν καταφέρει να γίνουν μέσο κοινωνικών μεταβολών; Μάλιστα, πολλές. Όμως κοινωνικών μεταβολών. Όχι οικονομικών, γιατί η μηχανή που βγάζει λεφτά δεν έχει ακόμα εφευρεθεί (εκτός από έναν φίλο μου που είχε μια τέτοια αλλά τον έπιασε η  αστυνομία και είναι τώρα στην φυλακή).

Οπότε το θέμα μένει: τι μας απομένει να κάνουμε τώρα; Μήπως να πάμε και να τα σπάσουμε όλα; Μήπως να κάνουμε λαϊκό πραξικόπημα; Μήπως να αρχίσουμε να ρίχνουμε ευθύνες σε όσους πιστεύουμε πως ενέργησαν λάθος (οι εαυτοί μας εξαιρετέοι)  και να τους καταδικάζουμε σε κρεμάλα; Ή μήπως να χρησιμοποιήσουμε ως όπλο την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ;

Μα φυσικά η σωστή απάντηση είναι η... κρεμάλα. Αστειεύομαι φυσικά. Όπλο μας τώρα μπορεί να είναι μόνο η αλληλεγγύη. Το είπαν και στην κατάληψη!!!!!!
Ναι, αυτό άκουσαν και οι περίφημοι καταληψίες και το τίμησαν με τον όρο "ατάκα της ημέρας". Πόσες φορές άκουσα αυτή την λέξη την ημέρα εκείνη, πόσες. Φθαρμένη όμως. Δεν ήταν παρά ένα βαρύγδουπο άκουσμα, κάτι σαν μια μπουλντόζα που πέφτει από τον 190ο όροφο ουρανοξύστη, πράγμα ιδιαιτέρως παράλογο. Γιατί τόσες αλληλεγγύες; Αλληλεγγύη στους καθηγητές, αλληλεγγύη στους μαθητές της Α Λυκείου, αλληλεγγύη στα θύματα του φασισμού, αλληλεγγύη στους άνεργους, αλληλεγγύη στην αλληλεγγύη. ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ. Σαν να γράψω ότι "εδώ στέκεται ένας ελέφαντας". Μα πού ο ελέφαντας.

Και όμως, την ίδια ημέρα η λέξη αλληλεγγύη απέκτησε νόημα πνευματικό. Πιάσαμε συζήτηση με δύο πολύ αγαπητά μου πρόσωπα (το ένα ίσως να είναι η μητέρα μου) πάνω στο θέμα, ξεκινώντας από την ενόχληση μας από τα αιτήματα της κατάληψης, που γρήγορα κατέληξε σε κοινωνική ανάλυση. Με λίγα λόγια, το πόρισμα: το μόνο που χρειαζόμαστε αυτήν την στιγμή μεταξύ μας, μεταξύ των Ελλήνων είναι ενότητα και αλληλεγγύη, όμως με την πραγματική έννοια των όρων. "Να μην είναι τόσοι άνθρωποι σε μια πολυκατοικία και να είναι σαν άγνωστοι". "Να μην υποκρινόμαστε πως είμαστε αλληλέγγυοι ενώ δεν δίνουμε ούτε δεκάρα για τον πεινασμένο άνεργο γείτονα". Λόγια (ελαφρώς παραλλαγμένα από την μνήμη μου) των ανθρώπων αυτών. Και το πιο βασικό: "Να σταματήσουμε να χωριζόμαστε σε όλο και πιο μικρά κομμάτια, να ενωθούμε ανεξάρτητα από ποιο κόμμα υποστηρίζουμε, τι κοινωνική τάξη έχουμε, τι εισόδημα βγάζουμε". Αυτό είναι επανάσταση. Πνευματική παρακαλώ, και που μάλιστα θα κρατήσει, γιατί το ανθρώπινο πνεύμα, μόλις επιτέλους προσαρμοστεί σε μια κατάσταση, δεν παύει ουσιαστικά να την κουβαλάει ποτέ, ενώ δεν μπορεί κανείς να το ελέγξει.


Η ανάρτηση αυτή άρχισε να γράφεται πάνω από δύο μήνες πριν, παρόλα αυτά απ' ότι φαίνεται γίνεται συνεχώς πιο επίκαιρη. Κακό σημάδι. Ας αρχίσουμε λοιπόν, πριν είναι αργά. Ας γίνουμε σπίθες αλληλεγγύης και όλοι μαζί θα ανάψουμε την φωτιά. Και ας σταματήσουμε την πολλή θεωρία και τις ομιλίες. Αρκετά ακούσαμε, ζαλιστήκαμε. Καμία πράξη δεν βλάπτει.

Και εγώ σταματάω τώρα να μιλάω. Πάω να κλειστώ στην κατάληψη αλληλεγγύης του σχολείου μου και να παίξω μπιρίμπα με τον Τάκη πίνοντας μπίρες και ενώ θα φωνάζουμε "αλληλεγγύη στους αλληλέγγυους!!". Τέλεια. Τελεία.

Το άγχος της τελικής ευθείας.

Και ναι ,τελικά μπαίνουμε σε μια τελική ευθεία (αναφερόμενοι στο λύκειο). Όλα φαίνονται να χάνουν την αξία τους μπροστά τώρα σε έναν μεγάλο αντίπαλο: τις Πανελλαδικές. Διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα , διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα είναι η μόνη λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει τις τελευταίες 2 τάξεις του λυκείου. Δυστυχώς. Η δημιουργηκότητα χάνεται, η φαντασία εκλείπει ,ενώ η ρουτίνα, η πίεση, η βαρεμάρα, το άγχος κυριαρχούν. Δυστυχώς ξαναλέω. Και εμείς σκύβουμε το κεφάλι. Κάνουμε υπομονή. Μεγάλη , πολύ μεγάλη υπομονή. 

Για την ακρίβεια οι Πανελλαδικές πάντα υπήρξαν στην Ελλάδα ένα μεγάλο ζήτημα, ένας σταθμός στην ζωή του Έλληνα. Όπως στο εξωτερικό, ένα πράγμα, όπου το να κλείσει ένα άτομο τα 18 (ή 21, μου ξεφεύγει τώρα) είναι ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Και σίγουρα είναι. Το άτομο ενηλικιώνεται, γίνεται ένας ώριμος πολίτης. 
Οι Πανελλήνιες όμως; Τί τις κάνει τόσο ξεχωριστές; Η αποστήθιση κατεβατών; Η ψυχική φθορά των εξεταζόμενων; Όλη αυτή η διαδικασία αφήνει σημάδια στον καθένα. Ααα ναι, και το άλλο: η θεοποίηση! Άσχημο πράγμα. Έχεις το άγχος σου αν θα περάσεις εκεί που θες , έχεις και την κοινωνία να σε πρήζει , λέγοντάς σου πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό. Μα φυσικά και είναι, το συνηδητοποιείς και ο ίδιος. Αν ασχοληθείς βέβαια. Γιατί κάποιοι λυγίζουν. Δεν αντέχουν όλο αυτό. Ή κάποιοι άλλοι δεν θέλησαν να ασχοληθούν απ'την αρχή. Τι να πεις. 

Είναι και αυτό το πράγμα πια στην Ελλάδα , που και τον εγκέφαλο του Einstein να έχεις ,μάλλον θα καταλήξεις άνεργος , μπροστά σε μια τηλεόραση να παρακολουθείς τις εξελίξεις μέρα-νύχτα, με το άγχος μην αυξηθούν οι φόροι, μην κοπούν οι συντάξεις και δεν έχουν οι γονείς σου να φάνε, μην σου πάρουν το σπίτι και μείνεις ξαφνικά στο δρόμο. Χαραμιζόμαστε για το τίποτα. Τι πανεπιστήμιο, τι απολυτήριο δημοτικού. Μια τέτοια κατάσταση.

Και στην τελική μετά ποιος φταίει; Κανείς δεν ξέρει. Ο ένας ρίχνει ευθύνες στον άλλο. Όλοι κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλά μας. Πάει η παιδεία , πάνε όλα. Ένα χάος. Οι μεν κατηγορούν  τους καθηγητές διότι τάχα δεν ασχολούνται με τα παιδιά , επειδή έχουν εξασφαλίσει ότι όλα πάνε φροντιστήριο. Απορρίπτεται. Σύμφωνα και με προσωπική εμπειρία (εκτός εξαιρέσεων φυσικά) οι περισσότεροι είναι αρκετά πρόθυμοι να κάνουν ό,τι μπορούν για εμάς. Οι δε κατηγορούν τους μαθητές , επειδή δεν διαβάζουν και δεν σκέφτονται το μέλλον τους. Φυσικά και δεν θα το σκεφτούν, αφού είναι ανώριμοι (ακόμα και στα 18 τους!) να συλλάβουν την σημασία αυτών των εξετάσεων. Άρα τι; Ποιος φταίει; Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν το κράτος και με το δίκιο τους βέβαια , για αυτό το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Αλλά ποιος τους ακούει; Κανείς. Και η κατάσταση συνεχίζεται.

Τελικά μπορούμε να κάνουμε εμείς κάτι; Μάλλον όχι. Η καλύτερα μπορούμε , αλλά όχι πολλά (για την ώρα). Τώρα είναι που χρειαζόμαστε έναν από μηχανής θεό να μας λύσει το πρόβλημα. Μέχρι όμως να τον βρούμε θα πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και να παλέψουμε. Για εμάς. Για ένα καλύτερο μέλλον. Για τις επόμενες γενιές. Ωωω ναι, αυτό μπορούμε να το κάνουμε! Ούτως ή άλλως οι Έλληνες από παλιά δείξαμε την γενναιότητα μας και το πείσμα μας. Από την φύση μας ήμασταν και είμαι σίγουρη ότι συνεχίζουμε να είμαστε ένας δυναμικός λαός. 

Μπορούμε να το κάνουμε. Απλώς να το πιστέψουμε.

Οδοιπορούμενοι οδοιπόροι οδοιπορούν στα οδοιπορικά...

Ιούλιος....Μήνας διακοπών...Καλά...αυτά τα είπαμε την προηγούμενη φορά....(επί την ευκαιρία η ΕΡΤ ξανάνοιξε ως Δ.Τ., ευτυχώς όχι Δ.Ν.Τ)...

Πολλοί λοιπόν επιλέγουν αυτόν τον καιρό να χαλαρώσουν στις παραλίες ή στα σπίτια τους. Άλλοι όμως (δυστυχώς όχι πολύ στην Ελλάδα) επιλέγουν τον πραγματικό τουρισμό, αυτόν δηλαδή που σου επιτρέπει να γνωρίσεις άλλους πολιτισμούς (ή τον δικό σου, στην περίπτωση των Ελλήνων και άλλων αρχαιοτάτων λαών). Καταλαβαίνεις λίγο καλύτερα τον κόσμο γύρω σου, ανοίγεις τους ορίζοντες σου καθώς αντικρίζεις πράγματα που ούτε η φαντασία σου δεν θα σε βοηθούσε να αντικρίσεις...... Και πόσο ωφέλιμη είναι η οδοιπορία για τον άνθρωπο! Από αρχαιοτάτων χρόνων περιηγητές όπως ο Παυσανίας αντιλήφθηκε το νόημα της περιήγησης στον κόσμο και έγραψε πολλά βιβλία όπου περιέγραφε τα ταξίδια του (και που σήμερα αποτελούν το ευαγγέλιο των αρχαιολόγων).

Έτσι και εμείς, ακολουθώντας την ίδια αρχαία πρακτική, εξακολουθούμε να περιηγούμαστε με αμείωτο ενδιαφέρον, να καταγράφουμε και να απαθανατίζουμε αυτά που είδαμε και έβαλαν ένα ακόμα λιθαράκι στο βουνό των αναμνήσεων μας.

Οπότε από σήμερα θα υπάρχει ειδική σελίδα στο μπλόγκ με τα λίνκ για τα οδοιπορικά μας.... Θα την δείτε στο δίπλα μέρος---------------> 

Επίσης, το τουμπουρουλου (tumblr χαχαχα) θα μας χρησιμεύσει ως λημέρι για τις φωτογραφίες μας, που, ω ναι, είναι πολλέεεεες!

Χαιρετίσματα λοιπόν μέχρι την επόμενη φορά!

Διακοπές....πολλών ειδών!

 Διακοπές, φίλοι αναγνώστες! Διακοπές επιτέλους! Καλοκαιρινές εννοείται. Όχι για όλους, γιατί τα φροντιστήρια ακόμα λειτουργούν, αλλά τέλος πάντων. Άσχετα αν υπάρχουν πολλά άλλα είδη διακοπών τελευταία, τα οποία θα αναφέρουμε παρακάτω.

 Καλοκαιρινές διακοπές λοιπόν!! Η φετινή (σχολική)χρονιά ήταν ιδιαίτερα σκληρή, όχι τόσο ως προς την δυσκολία, όσο προς τον φόρτο της εργασίας που αναλαμβάναμε. Εξ' ου και η μεγάλη διακοπή (2η διακοπή!)-αποχή μας από το μπλόγκ (πόσο την πεθύμησα αυτή τη λέξη!) Και η φετινή χρονιά γενικότερα ήταν σκληρή για τους Έλληνες. Γιατί ακόμα ζούμε στην ύφεση-κρίση-οικονομίαμαύροχάλι-τρεχαγυρευόπουλος.

 Αλλά τώρα διακοπές. Ξεγνοιασιά, θάλασσα, ουρανό,  παρέα ... πολλές όμορφες λέξεις, τις οποίες οποιοσδήποτε σχεδόν Έλληνας μπορεί να απολαμβάνει, ασχέτως οικονομικής κατάστασης, για να μιλήσουμε και λίγο με βάση τα σημερινά δεδομένα. Να και μια απλή όμορφη παραλία δίπλα, που εμένα μου θύμισε απλά την Ελλάδα του καλοκαιριού, των διακοπών, με τα χαρακτηριστικά της χρώματα, το βαθύ μπλε και το ξερό κίτρινο, χρώματα που αλληλοσυμπληρώνονται σε μια τελική αρμονική συνύπαρξη που ονομάζεται Ελλάδα.

Αφήστε που φέτος ο τουρισμός θα ανέβει και οι Έλληνες θα κάνουν και "διακοπές" από την κρίση.

Τι μπορεί να διακόπτει το κλίμα της όμορφης καλοκαιρινής Ελλάδας που ελπίζει στους...τουρίστες; Εεεε, Ελλάδα είμαστε. Όταν θερμανθεί η ατμόσφαιρα, γίνονται θερμόαιμοι και οι Έλληνες. Και τώρα αυτόν τον καιρό, που χρειαζόμαστε πολιτική και οικονομική σταθερότητα για να σταθούμε στα πόδια μας, γίνονται όλες οι πολιτικές αναταράξεις. 

Όλα άρχισαν  με την περιβόητη, αμφιλεγόμενη διακοπή της ΕΡΤ. Μια κίνηση που είχε ως σκοπό την απόλυση εργαζομένων, έπειτα από παραγγελία του ΔΝΤ. Δεν μπορώ να αντισταθώ,ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ!

Η ΕΡΤ καλώς έκλεισε, κατά την γνώμη μου. Θα με πείτε βάναυσο  (και θα έχετε βιαστεί), αλλά όχι, δεν υπήρχε λόγος να λειτουργούν όλοι οι κλάδοι και οι υποκλάδοι και τα κλαδάκια και τα υποκλαδάκια της ΕΡΤ, γιατί, πολύ απλά, είχαν δημοτικότητα που έτεινε στο μηδέν. Και ενώ η ανεργία φτάνει στο 26,8 %, εμείς είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε 3 (από όσα ξέρω) κανάλια τηλεόρασης, 10 ραδιοφωνικούς σταθμούς και ένα(τουλάχιστον) περιοδικό με επιδότηση του Δημοσίου.

Υπάρχει όμως και το απαράδεκτο μέρος, το οποίο ως ένα βαθμό πιστεύω θα διορθωθεί. Ανάμεσα στους κλάδους της ΕΡΤ υπάρχουν και κάποιοι μοναδικοί για τον ελληνικό πολιτισμό, όπως το ραδιοτηλεοπτικό αρχείο και οι ορχήστρες, των οποίων η υπολειτουργία θα συνεπαγόταν μεγάλη υποβάθμιση του νεοελληνικού πολιτισμού. Αυτό πιθανότατα θα διορθωθεί με την ΝΕΡΙΤ ,τι άσχημο όνομα, όντως :) . Ένα άλλο πρόβλημα ήταν οι συνταράξεις και αντιδράσεις που προκάλεσε η διακοπή της ΕΡΤ, οι οποίες ήταν τόσο υπερβολικές που παραλίγο να διακόψουν την συνεργασία της κυβέρνησης (και ο νοών νοείτο!). Όμως, το πρόβλημα που δεν θα διορθωθεί είναι η ανεργία, η οποία είναι το σημαντικότερο πρόβλημα κατά την γνώμη μου, και η οποία αυξήθηκε από τις απολύσεις της ΕΡΤ, έστω και ελάχιστα. Αλλά που θα βρουν δουλειά αυτοί, και οι άλλοι ένα εκατομμύριο άνεργοι της Ελλάδας, όταν το δημόσιο συρρικνώνεται τόσο πολύ;

Αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που θα βρει ίσως μια προσωρινή λύση το καλοκαίρι. Πότε όμως θα διακοπεί και αυτό; Αυτή την διακοπή περιμένει ο ελληνικός λαός. Αλλά, αντί διακοπής, ο λαός γίνεται μάρτυρας της περικοπής. Μισθών. Αλλά και αυτό είναι ένα άλλο θέμα (όχι διακοπών).

Αυτά λοιπόν τα λίγα και επετειακά ήθελα να πω ως το ξεκίνημα του καλοκαιριού (και εννοείται μιας νέας σεζόν για εμάς)! Καλές διακοπές και τα λέμε υπερβολικά σύντομα!!

Υ.Γ. Εκείνο το φωτογραφικό αρχείο που έχω μαζέψει από τις περιηγήσεις μου στην Ελλάδα (πιστέψτε με, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μετά από αυτό της ΕΡΤ) ίσως σύντομα να βρει σπίτι. Εξάλλου, αν δεν ασχοληθούμε τώρα με τουρισμό, πότε;;;