Πως καταλήξαμε βρε αδερφέ...

Σήμερα το πρωί , καθώς έτρωγα το πρωινό μου και περιμένοντας να φύγω μαζί με τον Nick the Greek, Karv Edition για το σχολείο κοίταζα τηλεόραση και με μάτια σοκαρισμένα αντίκρισα στις ειδήσεις την κατάσταση που επικρατούσε σε όλη την Αθήνα..
Μπράβο. Μπράβο μας. Για άλλη μια φορά στα χρονικά της ιστορίας φερθήκαμε χειρότερα από κτήνη. Καταστρέψαμε την πόλη μας. Καταστρέψαμε ιδιοκτησίες και μαγαζιά  ανθρώπων, που μέσα σε τόσο δύσκολες εποχές , αυτές συντηρούσαν ολόκληρες οικογένειες. Δηλαδή δεν έχω λόγια. Είδα και έναν άνθρωπο στις ειδήσεις. Έτοιμος να κλάψει, φαινόταν στο πρόσωπό του. Είπε ότι το μαγαζί που του κάψανε συντηρούσε όλη την οικογένειά του και τώρα δεν ξέρει πως θα τα βγάλουν πέρα. Εξαιρετικά. Άλλος ένας άστεγος στον δρόμο. Σε λίγο όλοι θα μένουμε σε κούτες ( Χτύπα ξύλο , αλλά είναι μια πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους..) . Τι να πεις. 
Εντάξει οι πολιτικοί είναι τέρατα , αφού τσεπώνουν κανα εκατομμύριο το χρόνο και τα χαλάνε δεν ξέρω και εγώ που... αλλά εμείς; Υποτίθεται ότι εμείς πρέπει μεν να αγωνιστούμε , αλλά όχι και να βλάψουμε και τους άλλους συνανθρώπους μας σαν μια τιμωρία στο κράτος. Αν συνεχίσουμε έτσι ζήτω που καήκαμε. Πρέπει να είμαστε ενωμένη σαν μια γροθιά...Ένας για όλους και όλοι για έναν. Αν είναι ο καθένας για τον εαυτούλη του τότε το χάσαμε. Είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Αυτά είχα να πω. Δηλαδή τι να πω , αλλά τέλος πάντων. Ας συμπαρασταθούμε στους ανθρώπους που έγιναν θύματα χωρίς λόγο...
Άντε από κάτω έβαλα και δύο φωτογραφίες από την καμένη Αθήνα. Να δείτε τα χάλια μας.

Αυτά για την ώρα.
Σάντρα.

Γεια σε όλους και πάλι μετά από τόοοοοσο καιρό!


Εύχομαι Χαρούμενη Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου!

Τα λέμε για την ώρα!

Να περνάτε καλά!

Φιλιά,

Σάντρα.